Het duurste experiment is middelmatigheid

Er zijn van die dagen dat ik met mijn hoofd in de cijfers zit en denk: wat we bij Kaliber doen is bedrijfseconomisch gezien eigenlijk idioot. Vorige maand schreef ik over nieuwe dingen uitproberen en spelen. Maar ja, dat experimenteren, dat spelen met nieuwe technologie, gaat soms mis. Dan klopt de planning niet meer, loopt het budget uit, en moet je moeilijke gesprekken voeren.

"Kunnen we niet gewoon wat veiliger werken?", fluistert een stemmetje dan. “Gewoon degelijk werk leveren, geen gekke dingen, geen verrassingen.”

Maar zodra ik door ons clubhuis loop en zie hoe een developer enthousiast vertelt over een technische doorbraak, of hoe een creatief team elkaar uitdaagt met wilde ideeën, weet ik het weer: dit is precies waarom we het doen.

Want het échte risico? Dat is niet het experiment dat mislukt. Het échte risico is dat je langzaam afglijdt naar middelmatigheid. Dat je werk beige wordt. Kleurloos. Dat je gewoon zo’n bureau wordt die netjes binnen de lijntjes kleurt, maar nooit meer iemand verrast.

Stilstand de grootste bedreiging

Natuurlijk moet je wel realistisch blijven. We zijn geen speeltuin, we zijn een bureau dat waarde moet leveren voor onze opdrachtgevers. En juist daarom is het zo belangrijk dat we blijven experimenteren. Want in een wereld waar alles razendsnel verandert, is stilstand de grootste bedreiging.

Het is een beetje als leren fietsen: je kan eindeloos de theorie bestuderen, maar op een gegeven moment moet je gewoon opstappen en accepteren dat je misschien valt. En ja, dat levert schrammen op. Maar het is nog altijd beter dan voor altijd met zijwieltjes te blijven rijden. Of erger nog: het niet eens proberen. Want dan zal je nooit een klant horen zeggen: “Dit hadden we nooit zelf kunnen bedenken.” En dat is stiekem toch wel het grootste compliment dat je als bureau kan krijgen.

Ronald van Schaik - Oprichter van Kaliber