De waarheid

12-11-2019 (15:37) - Personal Growth

In de cel van onze schedel, achter wandbeenderen van vier tot 7 millimeter dikte, drijft ons brein in hersenvocht. Er is geen licht van buiten naar binnen, niets weergalmt tegen de wanden. De enige indruk van buiten komt door minuscule stroompjes elektrische impulsen die proberen te peilen wat er zich afspeelt.
 
Miljarden, in het duister tastende hersencellen creëren de ervaring van bewustzijn. Het idee over onszelf en de wereld om ons heen. Dat is waarom virtual reality ons zo makkelijk voor de gek kan houden. Een deel van ons weet dat we gevangen zitten in een door ons zelf uitgekozen situatie maar de tastende elektrische pulsen ervaren het als zo echt dat als iemand je, met je bril op, van een berg afduwt, je onmiddellijk valt. Er gebeurt eigenlijk helemaal niets. En toch, je hart slaat op hol, je maag draait om en het zweet breekt je uit.
 
Onze observaties, gedachten en gevoelens zijn, zoals neurowetenschapper Anil Seth het noemt, controlled hallucinations. Het brein ziet niets, ruikt niets en voelt niets maar gebruikt zijn verwachtingen en overtuigingen om zo goed mogelijk te raden wat er aan de hand is. Onze verwachting snelt voor onze realiteit uit. We leven onze eigen hallucinaties en daarmee bouwen we ons eigen hologram van de waarheid. Dit betekent dat uitspraken over de werkelijkheid dus alleen maar uitspraken kunnen zijn over de persoonlijke perceptie van de werkelijkheid. Zo gaan we in onze eigen of, wat vaak in bedrijven gebeurt, collectieve werkelijkheden, geloven.
 
Vooral in organisaties wordt een afwijkende mening vaak niet op prijs gesteld. Het maakt besluitvorming oncomfortabel. Terwijl die persoon niets anders doet dan testen hoe de illusie van onze waarheid eruit ziet. We houden van één waarheid. Lekker makkelijk! Echter, door te geloven in een waarheid houden we onszelf voor de gek. We kunnen dus beter die persoon toestemming geven de ontstane waarheid voor de gek te houden.
 
Een bedrijf werkt nieuwe medewerkers in. De cultuur van het verleden is in de ogen van het management een succesfactor voor de toekomst; allhoewel er recentelijk een flinke reorganisatie is geweest. Met die succesfactor valt het dus mogelijk wel mee. Ons voorstel is om nieuwe medewerkers en hun observaties honderd dagen rechtstreeks te koppelen aan de directie. Wat blijkt, de frisheid van deze nieuwe medewerkers is heel wat meer waard dan het jezelf kunnen inpassen in de bestaande cultuur, de “waar”genomen groepsdynamiek van de werkelijkheid. Onder meer door dit soort experimenten te doen, zijn wij gaan geloven in het bewust organiseren van spanning.
 
We nemen via “waarheidsselectie” waar. Hierdoor zijn allerlei perspectieven op de werkelijkheid mogelijk. Zonder frames of filters ervaren we complete chaos, maar het toestaan van chaos is noodzakelijk om buiten je eigen denkkaders te treden of anderen toe te staan dat te doen.

Een man en een vrouw zitten in de auto.
Zegt de man: schat ik ben vreemd gegaan.
Zegt de vrouw: ik ook.
Roept de man: 1 april.
Zegt de vrouw: 23 maart.
 
Humor is zo’n heerlijke staat van ontspanning van de eigen waarheid! Geniet van Chaos; speel met illusie.
 


Jenny Elissen
auteur “Van Big ideas naar Giant leaps”